Programma najaar 2017

Zondag 17 september - Reinier Spreen, Kan van een dier nog maar één bestaan?
Heb je ooit gehoord van de quagga? Alles aan dit dier was raar. Alleen die naam al! De laatste quagga stierf in 1883 in de Amsterdamse dierentuin Artis. Tot lang na zijn dood waren de wetenschappers het oneens. Wat was het nu eigenlijk: een zebra, een ezel, een paard, of misschien een mix van dat alles? En was het echt de laatste soort? Is het erg voor een diersoort dat ‘ie uitsterft? Of voor ons? Hoe weten wij nu dat het dier bestond? Reinier Spreen schreef een boek over de quagga en vertelt hoe dit wonderlijke dier ons vierhonderd jaar lang voor de gek hield. 

Zondag 15 oktober - Klaas Post, Zeg walvis, is dat nou handig zo groot zijn? 
Walvissen zijn groot, heel groot. Zó groot dat het eigenlijk wel ongemakkelijk moet zijn voor ze om zich lekker praktisch voor te bewegen. Toch zijn ze behendig op hun eigen manier en hebben ze hun lichaam zoals het nu is juist nodig: bol en log, vet en zwaar. Klaas Post, kenner van fossiele zeezoogdieren, vertelt hoe walvissen door de miljoenen jaar heen zijn geworden tot de oceaanreuzen van nu. Of… waren ze miljoenen jaren geleden misschien juist nóg groter?
 

Zondag19 november - Richard Zegers, Kan een eye-poke kwaad? 
Terwijl jij dit leest, scannen je ogen voortdurend. Via je iris en pupil, naar je ooglens en dan het netvlies. En dan ook nog ondersteboven! Hoe zien we wat we zien? En wat als het ene onderdeel niet werkt. Of beschadigd? Zijn je ogen kwetsbaar? Richard Zeegers is oogarts en weet van alles over het oog. Aan de hand van zijn wetenschappelijk onderzoek over de welbekende eye-poke (met geinige filmpjes van ‘de Dikke en de Dunne’) laat hij je zien hoe voorzichtig je moet zijn met je twee kijkers. Of kunnen ze wel wat hebben?

Zondag 17 december - Barbara Gravendeel, Overleeft DNA?
Hoe planten, dieren en mensen eruitzien wordt bepaald door meerdere dingen (bv. omgeving), maar DNA speelt ook een grote rol. Deze piepkleine informatiepakketjes zitten in al je cellen. Als je dus iets met cellen vindt en analyseert, kun je erachter komen bij wie ze horen. Zo heeft men bijvoorbeeld ontdekt dat het skelet dat onder een simpele Engelse parkeerplaats begraven lag, dat was van de overleden King Richard III uit de 15e eeuw! Door het DNA in zijn botten goed te bekijken, werd iets meer bekend van de koning. Barbara Gravendeel legt uit hoe zoiets gaat en vertelt over DNA-onderzoek, fossiele resten van organismen en verwantschap.