Marion Duursema

Van 23 april t/m 25 juli 2010 exposeerde Marion Duursema tekeningen in het Natuurhistorisch Museum Rotterdam. Naast het grote werk van 430 x 155 cm , getiteld ‘Het Eiland’, bevatte de expositie vier series van negen apart gemaakte kleine tekeningen ieder samengesteld in een blok.

Vooral deze laatste tekeningen kenmerkten zich door een uitgesproken zin voor concreetheid: een tekening is allereerst het resultaat van de handeling van het tekenen. Vanuit een met houtskool-zwart geprepareerd vel tekenpapier roept zij het licht op door met kneedgum het zwart weg te gummen en het wit weer op te werken. Dit houtskool-zwart werd versterkt door pigmenten als ivoor-zwart, wijngaard-zwart, noors-zwart en vettig carbon-zwart.

De combinatie van materialen en werkwijze laat onvoorspelbare factoren toe die symbool staan voor de grilligheid en onvoorspelbaarheid van natuurkrachten. Er wordt een analogie gevormd tussen de handeling van het tekenen en het voortdurend veranderende beeld van in beweging zijnde landschappen van lucht en water. De beweging wordt in haar tekeningen gefixeerd. Marion Duursema: “Ik wil de tijd comprimeren door slow motion en versnelling in één still samen te ballen”. Met de suggestie van zien en niet zien ontstaan beelden als landschappen achter gesloten ogen. In de smalle ruimte tussen verbeelding en realiteit schuiven dimensies van onbekende werelden achter elkaar langs.