Peper-en-zoutvlinder over aanpassingsvermogen

De peper-en-zoutvlinder is een witte mot met zwarte spikkels. Soms komt er een genetisch afwijkende vorm voor die bijna helemaal zwart is. Zulke donkere exemplaren vallen erg op als ze rusten op boomstammen waarop (lichtgekleurde) korstmossen groeien. Daardoor vallen ze snel ten prooi aan vogels die ze graag eten. Aan het eind van de industriële revolutie (rond 1860) was de donkere vorm opvallend algemeen rondom stedelijke gebieden in Engeland. De bomen zagen daar zwart van het roet van fabrieken die draaiden op steenkool. Ook de korstmossen verdwenen. De mens had de natuurlijke selectie beïnvloed: de donkere vorm had opeens de juiste schutkleur en het was de lichte vorm die scherp afstak tegen de donkere bomen. De lichte peper- en-zoutvlinders verdwenen uit de populatie, tot de roetuitstoot stopte.

Auteur
Paulien Cornelisse (Amsterdam, 1976) is cabaretier en schrijver. In 2009 publiceerde ze Taal is zeg maar echt mijn ding, gevolgd door onder andere De verwarde cavia (2016) en Japan in honderd kleine stukjes (2020). In 2013 won ze Wie is de mol?, en in 2018 en 2020 presenteerde ze Tokidoki, een documentairereeks over haar ‘droomland’, Japan. In 2022 staat ze in de theaters met haar vijfde solovoorstelling, Aanstalten, en schrijft ze drie keer per week een column op de voorpagina van de Volkskrant. 

Verteller 
Nena Koopmans (25 jaar) werkt als zzp-er in finance. Het intrigeert haar dat veel Nederlanders verwachten dat mensen die hier komen wonen zich helemaal moeten aanpassen aan dit land. 

Biston betularia [nachtvlinders op speld], Rotterdam, 15 juni 1935, Hoek van Holland, 1 juni 1956; NMR 9968-1053 en NMR 9968-77104