Nieuwe soort spitssnuitdolfijn ontdekt in de Westerschelde

[18 december 2025] Het is het eindresultaat van jarenlang onderzoek aan een unieke collectie fossielen uit de Westerschelde: een nieuwe uitgestorven soort spitssnuitdolfijn, Flandriacetus gijseni. Samen met internationale collega’s publiceert honorair onderzoeker Klaas Post van het Natuurhistorisch Museum Rotterdam vandaag de resultaten. De soort leefde 8,1 tot 7,5 miljoen jaar geleden en vormt een nieuwe tak van de stamboom. Flandriacetus gijseni onderstreept het internationale belang van de Westerschelde als unieke fossielenvindplaats.

Expedities van Het Natuurhistorisch op de Westerschelde onder leiding van Post leverden in de afgelopen jaren een ongekende opgeviste fossielenschat op. Niet alleen losse botten van walvissen, mammoeten en neushoorns, maar ook loodzware brokken zandsteen met daarin bijna puntgave walvisschedels met de onderkaken er nog aan. Samen met internationale collega-onderzoekers besteedde Post duizenden uren aan het nauwkeurig prepareren en onderzoeken van de vondsten. Van de nieuwe spitssnuitdolfijn zijn maar liefst negen schedels bekend, deels bijna helemaal compleet. Uniek want van veel fossiele walvissoorten is hooguit één schedelfragment bekend. Het nauwkeurige onderzoek aan deze ongekende hoeveelheid schedels maakt duidelijk dat de nieuwe soort veel tanden had en nog niet diep dook. Dit in tegenstelling tot de recente spitssnuitdolfijnen die geen tanden meer hebben en op grote diepte inktvissen opzuigen. De nieuwe soort is door al deze details een van de best bekende uitgestorven soorten spitssnuitdolfijnen.

De onderzoekers beperken zich daarom niet alleen tot de strikte wetenschappelijke beschrijving. Op basis van de hoeveelheid schedels, kennis van moderne walvissen en dolfijnen en andere fossiele vondsten van over de hele wereld, stellen zij voorzichtig voor dat Flandriacetus gijseni in kleine scholen, groepsgewijs, in het ondiepe water van de Oernoordzee op vis joeg. Zo komen de fossiele schedels bijna weer tot leven.

De meest complete schedel van Flandriacetus gijseni, het belangrijkste exemplaar (het zogenaamde holotype), is vanaf vandaag te zien in de vaste tentoonstelling Oerwalvissen in het Natuurhistorisch Museum Rotterdam. Het wetenschappelijke artikel is hier te lezen.